Czarny najtrudniejszy? Sama myślałam tak przez wiele lat i nie wiem, skąd to przekonanie się bierze. Kolor nie ma jednak żadnego związku z poziomem trudności. Co zatem oznaczają poszczególne kolory szlaków górskich *?
Szlak czerwony
Koloru czerwonego używa się do oznaczenia szlaków głównych, często biegnących przez najciekawsze pod względem przyrodnicznym czy krajobrazowym miejsca w danym rejonie. Często szlaki wzdłuż grzbietów pasm będą miały właśnie taki kolor. Można go używać także do oznaczenia innych szlaków.
Szlak niebieski
Kolor niebieski zarezerwowany jest dla szlaków długodystansowych. Jednym z najbardziej znanych jest Szlak Karpacki (Graniczny), biegnący z Rzeszowa do Grybowa, o długości prawie 430 km. Inny to np. Niebieskie Szlak Sudecki ze Szklarskiej Poręby do schroniska Pasterka. Jego długość to 388 km.
Szlak żółty
Kolor żółty oznacza łącznik pomiędzy innymi, „ważniejszymi” szlakami, czasami też krótszy szlak, którym można dojść do szlaku głównego. Na przykład szlak z Ochotnicy Górnej do Polany Przysłop Dolny w Gorcach albo połączenie szlaków między Ropkami a Ostrym Wierchem w Beskidzie Niskim.
Szlak zielony
Zielonym szlakiem najczęściej dojdziemy do jakichś charakterystycznych miejsc.
Szlak czarny
I wreszcie szlak czarny – oznacza krótki szlak dojściowy. I owszem, może okazać się trudny, czy raczej męczący. Ze swojej natury jest krótki, a w górach często będzie to oznaczać stromy. Ale nie oznacza to automatycznie trudności. Przykładem takiego szlaków jest np. trasa z Zawoi do schroniska Markowe Szczawiny w Beskidzie Żywieckim. Inny to dojście z Wierchomli do bacówki pod Wierchomlą w Beskidzie Sadeckim.
Taka jest teoria i wciąż jeszcze sprawdza się w wielu miejscach. Coraz częściej odchodzi się jednak od znaczenia przypisanego danemu kolorowi. Podejrzewam, że wpływ ma na to m.in. ograniczona liczba używanych kolorów albo trudność w jednoznacznym ocenieniu, jaki to rodzaj szlaku.
Jak to wygląda na mapie?
Szlak czerwony pokazuje szlak główny, prowadzący główną granią Tatr. Niebieski ciągnie się od Morskiego Oka (po prawej stronie, poza mapą) przez tzw. Piątkę, Murowaniec, Kalatówki aż na Giewont. Ale jako wyjątku użyto tego koloru też dla bardzo krótkich tras, np. na Polanę Stoły (po lewej stronie). Szlak żółty łączy na przykład dwa zielone szlaki w okolicy Nosala. Ze schroniska na Hali Ornak można dojść czarnym krótkim szlakiem na Smreczyński Staw, ale jednocześnie całkiem długi ciągnie się równolegle do grzbietu w niższych partiach.
Na co zwracać uwagę przy wyborze szlaku
Przede wszystkim na to, skąd idziemy i dokąd chcemy dotrzeć. Czy zależy nam na tym, żeby przejść jak najwięcej i się zmęczyć, czy mieć piękne widoki i czas na ich podziwianie. Dobrze też kierować się stanem zdrowia, czasem lepiej wybrać dłuższy, ale łagodniejszy szlak bez dużych przewyższeń i stromych podejść. Zamiast sugerować się kolorem, warto po prostu:
- sprawdzić informacje przed wyjściem w góry,
- spojrzeć na mapę, żeby zobaczyć, czy czekają nas strome podejścia – albo skorzystać np. ze strony mapa-turystyczna.pl, która po wybraniu trasy pokazuje jej długość, czas przejścia, ale także jej profil wysokościowy,
- na miejscu sugerować się tabliczkami z orientacyjnym czasem przejścia.
Z profilu (i z doświadczenia) można powiedzieć, że czekają nas dwa podejścia, przy czym pierwsze będzie bardzo strome, drugie łagodniejsze ze stromą końcówką tuż przy szczycie. Osobom, które ruszają w góry pierwszy raz po dłuższej przerwie albo mają słabszą kondycję, polecam coś bardziej łagodnego, np o takim profilu:
***
*Istnieją inne rodzaje szlaków (np. rowerowe czy narciarskie) i rządzą nimi inne zasady. Ze względu na moje zamiłowanie do górskich wędrówek ograniczam się jednak tylko do takich szlaków
Mam nadzieję, że teraz będziecie już pamiętać, co oznaczają kolory szlaków górskich i żaden czarny nie będzie Wam straszny!